Αποχαιρετισμός του Δήμου Βύρωνα σε μια μεγάλη προσωπικότητα του Ελληνικού Θεάτρου, την ¶ννα Συνοδινού

Το Ελληνικό Θέατρο, ο Ελληνικός Πολιτισμός, είναι από σήμερα φτωχότερος. Η μεγάλη ηθοποιός ¶ννα Συνοδινού απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών, αφήνοντας πίσω της μια σημαντική πολιτιστική κληρονομιά. Η Δημοτική Αρχή, αποδίδει τον ύστατο αποχαιρετισμό σε μια προσωπικότητα που άφησε το ανεξίτηλο αποτύπωμά της στον πολιτισμό, αλλά και στην πολιτική της χώρας. Η κηδεία της θα γίνει τη Δευτέρα 11 Ιανουαρίου στις 12:00 μμ, στο Δημοτικό Κοιμητήριο Βύρωνα.

 

Ο Δήμος Βύρωνα, ως δείγμα αναγνώρισης της προσφοράς της ¶ννας Συνοδινού είχε δώσει το όνομά της στο ένα από τα δύο θέατρα που υπάρχουν στην περιοχή της Εργάνης (Θέατρο «Βράχων»).

 

Η ¶ννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας στις 21 Νοεμβρίου του 1927. Με καταγωγή από την Αμοργό. ήταν το όγδοο παιδί της οικογένειά της. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Αθήνα και στη συνέχεια σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (πρώην Βασιλικό Θέατρο), από το 1947 έως το 1949, όπου και υπήρξε μόνιμο στέλεχος του από το 1956 έως το 1964, διαπρέποντας για τις ερμηνείες της πλάι στην Κατίνα Παξινού, τον Αλέξη Μινωτή και τον Θάνο Κωτσόπουλο.

Στη θεατρική σκηνή πρωτοεμφανίστηκε το 1948 στο έργο του Εντμόν Ροστάν «Σιρανό ντε Μπερζεράκ», που σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο ο Δημήτρης Ροντήρης. Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Μίμη Φωτόπουλο και τον Νίκο Χατζίσκο στο ελεύθερο θέατρο.

Οι μεγαλύτερες θεατρικές της παρουσίες της είναι στις αρχαίες τραγωδίες «Αντιγόνη», «Ηλέκτρα», «Ανδρομάχη», «Ιφιγένεια», «Ελένη» καθώς και στην αρχαία κωμωδία «Λυσιστράτη», πάντα σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Επίσης έχει παίξει και σε ένα πλήθος θεατρικών έργων, κυρίως του Σαίξπηρ καθώς και πολλών Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, κατέχοντας μια από τις πλέον εξέχουσες θέσεις των τραγωδών ηθοποιών του σύγχρονου Ελληνικού Θεάτρου.

Για την προσφορά της στο θέατρο τιμήθηκε το 1955 και το 1957 με το έπαθλο της Μαρίκας Κοτοπούλη.

Η ¶ννα Συνοδινού υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Θεάτρου του Εθνικού Κήπου που εν τω μεταξύ καταργήθηκε. Ιδρύτρια του Θεάτρου του Λυκαβηττού που για πολλά χρόνια υπήρξε θιασάρχης έλαβε μέρος σε πολλά ξένα Φεστιβάλ, στη Γαλλία, στη Γιουγκοσλαβία, στην Ιταλία, στη Ρωσία κ.ά. ενώ από το 2004 δίδασκε αρχαίο δράμα στο Ωδείο Αθηνών.

Κατά την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών διέκοψε τη θεατρική της δραστηριότητα. Η Χούντα ανακάλεσε την άδεια χρήσης του Θεάτρου του Λυκαβηττού και της αφαίρεσε το διαβατήριό της, ματαιώνοντας έτσι περιοδεία της στο εξωτερικό.

Στη μεταπολίτευση, εξελέγη βουλευτής Α' Αθήνας με τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές του 1974 (21.819 σταυροί), 1977 (18.348 σταυροί), 1981 (17.403 σταυροί), 1985 (εξελέγη με λίστα), Ιουνίου 1989 (36.002 σταυροί) και Νοεμβρίου 1989 (31.097 σταυροί). Διετέλεσε υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών (1977-1981) και δημοτική σύμβουλος Αθηναίων το 1987-1989 με τον συνδυασμό «Νέα Εποχή» του Μιλτιάδη Έβερτ (8.945 σταυροί).

Το 1956 παντρεύτηκε με τον παλαίμαχο πρωταθλητή του τριπλούν Γιώργο Μαρινάκη, συνοδοιπόρο της έως το θάνατό του το 2009. Είχε μία κόρη από τον πρώτο γάμο του συζύγου της.